2. Wat betekent taqleed in een madhab

Een moslim hoort enkel te leven volgens de regels van de Shari’a. Het is niet dat we een imam volgen om wie hij is, maar omdat deze imaam de Shari’a kent en volgens de Shari’a oordelen velt. Taqleed is het volgen van iemand zonder de bewijzen te kennen. We kunnen 3 soorten mensen onderscheiden.

• Ten eerste: iemand die een mujtahid is (zelfstandig interpreteert); hij volgt zijn eigen ijtihad (inspanning tot interpretatie).
• Ten tweede: iemand die een muqallid is; hij volgt een geleerde. Dit wordt taqleed genoemd.
• Ten derde: iemand die niet het niveau van ijtihad heeft bereikt, maar de bewijzen kent, deze kan vinden, kan verifiëren en tarjeeh (een keuze) kan maken. Op het gebied waarin hij zich gespecialiseerd heeft is hij een mujtahid en in de andere vakken is hij een muqallid. Er zijn duizenden boeken en bronnen die dit ondersteunen.

3. Zes tegenargumenten en de weerleggingen hierop

[Toevoeging Team Sahih.nl: De mensen die willens en wetens geen wetschool volgens dragen vaak zwakke argumenten aan tegen het volgen van een wetschool. De Shaykh noemt hun tegenargumenten en weerlegt ze vervolgens.]

Het eerste argument tegen de wetscholen

“Islam is een makkelijk geloof, die bestaat uit een paar wetsoordelen (ahkaam), die elk willekeurige moslim makkelijk kan begrijpen. Het is dus niet nodig om taqleed te doen op een imam of een mujtahid. Je hebt niks anders dan de Muwatta, Bukhari, Muslim, Sunnan Abu Dawud, Jami` at-Tirmidhi en Sunan An-Nasa’i nodig.”

De weerlegging op het eerst argument

Als het zou kloppen wat ze beweren, dan zouden de ahadith en musnad boeken niet overvol zijn met wetsoordelen die de dagelijkse dingen uit het leven van een moslim uitleggen. Ook zou de Profeet [sal Allahu alayhi wa sallam] dan niet voor lange tijd op zijn benen staan om de wetsoordelen uit te leggen aan zijn studenten. Ook zou de Profeet [sal Allahu alayhi wa sallam] dan Khalid ibn Walid niet naar Najran, Ali ibn Abu Talib, Abu Musa al-Ashaari en Muadh ibn Jabal niet naar Yemen en Uthman ibn Abu-al-Aas (radi Allahu anhum) niet naar Sakif sturen om de wetsoordelen en hetgeen dat haram en halal is te leren. Wat is het verschil tussen de 4 madhahib en de madhahib van de bovengenoemden (radi Allahu anhum)? De leiders van beide groepen zijn deugdzamen en zijn van de Sahaba en Tabi’in.
Er is een concensus onder de geleerden dat deze mensen (metgezellen die gestuurd waren naar verschillende streken) eerst de Koran en Sunnah raadpleegden. Wanneer zij hierin hetgeen zij zochten niet konden vinden, deden ze ijtihaad (onderzoek op basis van hun eigen begrip). Bovendien keurde de Profeet [sal Allahu alayhi wa sallam] dit goed. Dit is te vinden in verschillende ahadith boeken.
Dus het geloof is niet iets simpels zoals beweerd wordt. Geef Sahih-i Bukhari en Muslim aan de (meeste) moslims en vraag ze om de wetsoordelen (ahkaam) van hun geloof eruit te halen en zie daarna wat onwetendheid, onbekwaamheid en het geloof een spelletje maken inhoudt. Ik daag de mensen die de propaganda van madhabloosheid promoten uit om wetsoordelen te trekken uit de Koran en Sunnah zonder hierbij duizelig te worden.
Zowel Imam Ibn al-Qayyim, als Imam Ibn Taymiyyah, als vele andere ulema en imaams hebben gezegd dat het beschikken over de boeken van ahadith niet genoeg is om een gezonde fatwa te geven. Hiernaast moet men het niveau bereiken om wetsoordelen uit ahadith te kunnen halen, onderzoekend zijn en een goede visie hebben. Degenen die zich niet op dit niveau bevinden, moeten Allah – de Verhevene – gehoorzamen in de vers:
‘’Vraag daarom degenen die kennis bezitten, indien jullie het niet weten’’ Soera al-Nahl, 16-43.
Het zich enkel baseren op boeken van ahadith maakt van een muqallid geen mujtahid!

Het tweede argument tegen de wetscholen

“Islam is het volgen van de Koran en Sunnah en niet van de imaams van de 4 madhahib, omdat de Koran en Sunnah masoom (vrij van fouten) zijn, terwijl de imaams dit niet zijn.”

De weerlegging op het tweede argument

Het antwoord hierop hangt ervan af tegen wie dit gezegd wordt:

1. Als dit tegen iemand wordt gezegd die vanuit de Koran, Sunnah en qiyaas (analogie) wetsoordelen kan trekken zonder een imaam of mufti te raadplegen; dan hebben zij gelijk. Want er is geen enkele reden om een mujtahid te volgen als je zelf ijtihad kan doen.
2. Echter, als dit wordt gezegd tegen elke willekeurige persoon die niet het niveau van ijtihad heeft bereikt, die bewijzen niet begrijpt en die de capaciteiten niet heeft om wetsoordelen te trekken, dan is dit iets heel aparts en iets onbegrijpelijks.

Hetgeen wat foutloos is van de Koran is hetgeen wat Allah bedoelt. Hetgeen wat foutloos is aan de Sunnah is hetgeen wat de Profeet ﷺ bedoelt. Echter is het ondenkbaar dat hetgeen wat de mensen begrijpen van de Koran en Sunnah foutloos is. Dit is dus een belangrijk verschil.
Als het zo zou zijn dat ieder willekeurig persoon foutloos ijtihaad kon doen, dan zouden mensen tot op de dag van vandaag niet worden verdeeld tussen leken, geleerden, muqallids en mujtahids (wat is bevestigd in Surah al-Nahl Vers 42 waar Allah een verschil maakt tussen mensen met kennis en mensen zonder kennis).

Het derde argument tegen de wetscholen

“De madhahib zijn een innovatie, omdat deze pas in de derde eeuw zijn ontstaan. Zijn de mensen voor de madhahib dan dwalend?”

De weerlegging op het derde argument

Dit is een heel apart argument. Niet alle metgezellen waren mensen die een fatwa konden geven en zij volgden dus mensen (metgezellen) die dit wel konden.

• De metgezellen in Mekka volgden Abdullah Ibn Abbas en zijn vrienden.
• De metgezellen in Iraq volgden Abdullah Ibn Masud en zijn vrienden.
• De metgezellen in Medina volgden Zayd ibn Thabit en zijn vrienden (Radi Allahu `anhum).

Wat is het verschil tussen het volgen van deze metgezellen in hun ijtihaad of het volgen van de imaams van de madhahib? Is het volgen van de 4 madhahib een bid’ah (innovatie) en het volgen van de genoemde metgezellen (dan) geen bid’ah? Wat voor bid’ah hadden de imaams van de 4 madhahib dat we mensen moeten waarschuwen voor hen? Wat hebben zij anders dan de vrome voorgangers, die hun leraren waren, gedaan? Het enige nieuwe dat er bijkwam was dat zij de Sunnah en de Fiqh (jurisprudentie) hebben gecompileerd en gecategoriseerd (in boeken). Daarnaast hebben zij een systeem/methode ontwikkeld om wetsoordelen te kunnen trekken uit de Islamitische bronnen. Dit heeft enkel voordelen gehad. Dat deze madhahib zo lang bestaan en dat hun boeken zo erg verspreid zijn, laat zien dat in elke tijd deze madhahib werden verdedigd door geleerden.
Dit is dus hetgeen dat deze 4 madhahib onderscheidt van de andere madhahib. Dus; welke innovaties en/of dwalingen hebben deze madhahib, die miljoenen volgers hebben? Hetgeen wat een innovatie is en wat geen oorsprong kent in de religie (ondanks al deze redenen), is het zeggen dat madhahib haram zijn. Iemand met een beetje kennis en die het geloof van Allah ﷻ met ikhlaas wilt beleven, zal geen dergelijke uitspraken doen.
Er is een consensus onder de geleerden dat een onderzoekend persoon die met alle zekerheid kan zeggen dat hij alle bronnen heeft geraadpleegd, deze heeft begrepen en hieruit een oordeel kan vellen waarin hij gelooft, niet een geleerde hoeft te volgen (betreft het onderwerp dat hij heeft onderzocht).

Het vierde argument tegen de wetscholen

“Er is geen enkele bewijs dat je in het graf wordt ondervraagt over welke madhab je volgde.”

De weerlegging op het vierde argument

Iemand die zoiets zegt, denkt dat de vragen van de 2 engelen in het graf een maatstaaf zijn voor de verplichtingen van de mensen. Als dat zo zou zijn dan zouden enkel de vragen die gesteld worden in het graf verplichtingen zijn voor de mensen op deze wereld en alles wat niet wordt gevraagd in het graf zou niks te maken hebben met de verplichtingen van de mens of de sharia!
Ik herinner me niet in welke Islamitisch aqeedah (geloofsleer) boek er bewijzen staan dat de engelen in het graf vragen gaan stellen over: de schulden van de mensen, onrechtmatige handelingen, het wel of niet leren van ahlaak (ethiek) aan kinderen, de tijden die verspild worden voor spellen, plezier en nutteloze zaken. Ik wil, net als de dierbare moslim geleerden het volgende zeggen: hetgeen wat een verplichting is voor de moslims op deze wereld is veel breder en uitgebreider dan wat de engelen in het graf zullen vragen.

Het vijfde argument tegen de wetscholen

“Als er een madhab is, is dat de madhab van onze Profeet Mohammed [sal Allahu alayhi wa sallam] en hierna de madhahib van de 4 rechtgeleide khaliefen.”

De weerlegging op het vijfde argument

Het lijkt dat mensen die dit claimen denken dat de imaams van de madhahib iets anders dan de Koran en Sunnah hebben gebruikt bij hun ijtihaad en dat de madhahib van deze imaams een andere madhab is dan die van de Profeet [sal Allahu alayhi wa sallam] en alsof de madhahib van de imaams een tegenstander zijn van de madhab van de Profeet [sal Allahu alayhi wa sallam]. Deze 4 madhahib zijn niet een belemmering, maar zijn juist een trap richting de leiding van de Profeet [sal Allahu alayhi wa sallam].
Al zou de ijtihaad van de madhahib fout zijn, doen ze dit niet om tegen te Profeet [sal Allahu alayhi wa sallam] in te gaan. Hoe zou dit logisch zijn, aangezien zij de Profeet [sal Allahu alayhi wa sallam] aanwijzen als bron en hem zo goed mogelijk proberen te begrijpen?

Het zesde argument tegen de wetscholen

De weerlegging op het zesde argument

Het klopt dat er in sommige Verzen en ahadith dingen als deze staan. Maar aan de andere kant zijn er mutawatir ahadith die zeggen dat een moslim zich niet moet afwenden van de grote groep. Een geleerde is iemand die de diepe betekenis van Verzen en ahadith inziet en die teksten die elkaar lijken tegen te spreken kan samenbrengen.

• De Verzen net als die van in Soera al-An’am zijn bedoeld voor de gehele mensheid. De meeste mensen op de wereld zijn immers geen moslims en daarom horen wij hen niet te gehoorzamen.
• De overleveringen waarin wordt gezegd dat we de grootste groep moeten volgen zijn echter voor de moslims; dus de grootste groep onder de moslims. De grootste groep onder de moslims zijn eeuwen lang duidelijk de mensen die een madhab volgen.

4. Er is geen ontkomen aan taqleed en hier is er een consensus over!

Taqleed is het volgen van iemand zonder de bewijzen te weten. Maar wat zijn de bewijzen hiervoor? Allereerst zijn dit de woorden van Allah – de Verhevene – waarin Hij zegt:
‘’En indien jullie het niet weten, vraag de bezitters van kennis’’.
Er is consensus onder de geleerden dat dit Vers een ondersteuning is voor taqleed. De meeste Usul geleerden hebben gezegd dat dit Vers bevestigt dat een leek een mujtahid kan volgen. Een ander Vers, die dit ook bevestigt, is het volgende:
‘’En de gelovigen dienen er niet allemaal samen op uit te trekken. Van iedere groep van hen dient slechts een gedeelte er op uit te trekken, opdat zij (die achterblijven) zich inzicht in de religie verschaffen en hun volk kunnen onderwijzen wanneer zij bij hen terugkeren en opdat zij zich wellicht zullen hoeden’’ (Soera at-Tawba(9), 122).
Hierin beveelt Allah – de Verhevene – de moslims om niet met zijn allen oorlog te voeren, maar dat een gedeelte achter blijft zodat zij hetgeen wat haram en halal is kunnen leren en vervolgens kunnen doorleren aan de mensen als zij terug komen.
Ten tweede is er consensus onder de geleerden dat het kennisniveau van de metgezellen van de Profeet [sal Allahu alayhi wa sallam] verschilden. De metgezellen waren niet allemaal bevoegd om een fatwa (juridische oordeel) te kunnen geven en ze werden niet allemaal gevraagd betreft religieuze vraagstukken. Als een metgezel een vraagstuk beantwoordde was hij niet verplicht om het bewijs te geven. Niemand klaagde hierover en ook hier is er een consensus over. De Profeet [sal Allahu alayhi wa sallam] stuurde mensen met kennis naar verschillende plekken, opdat zij de religie konden doorleren. Zij maakten gebruik van de Koran, Sunnah en hun eigen ijtihaad. Er is op verschillende manieren (mutawatir) overgeleverd dat de metgezellen wetsoordelen gaven, maar leken niet dwongen om zelf een oordeel te kunnen vellen. De bekendste mujtahidin in de tijd van de metgezellen waren:

• De 4 khaliefen
• Abdullah ibn Masud
• Zayd ibn Thabit
• Abu Musa al-Ashaari
• Muadh ibn Jabal
• Ubay ibn Ka’b (Radi Allahu anhum).

Degenen (metgezellen) die de fatwa’s en meningen van deze mensen volgden zijn er te veel om op te noemen!
Ten derde; als iemand een hadith tegenkomt, zijn er twee wegen die hij opkan.

1. Hij kan de hadith linkslaten en er niks mee doen, dit is echter tegen de concensus van de geleerden.
2. Of hij kan de hadith toepassen in zijn leven door óf alle bronnen en bewijzen te raadplegen en indien hij dit begrijpt ernaar te handelen óf taqleed te doen.

Het eerste (bronnen raadplegen) is echter onmogelijk. Dit zou er namelijk voor zorgen dat mensen hun baan, hun kunnen en hun leven links zouden moeten laten liggen. We kunnen dus concluderen dat taqleed uit ons leven verwijderen iets zeer moeilijks en gevaarlijks is. De geleerden zijn verplicht om zich vast te klampen aan de bewijzen van de Koran en Sunnah en op dezelfde wijze zijn leken verplicht om zich vast te klampen aan de fatwa’s en oordelen van de geleerden.