Vraag:
Kunt u het verschil tussen Ahad en Mutawatir Hadith uitleggen? Mogen Ahad Hadith gebruikt worden voor Aqeedah of mogen alleen Mutawatir Ahadieth gebruikt worden?
Antwoord:
Een Mutawatir Hadith is een Hadith dat is overgeleverd van een grote groep mensen, die het weer hebben van een andere grote groep mensen, tot en met de Profeet Muhammad [sal Allahu alayhi wa sallam]. De groep moet zo groot zijn dat het onmogelijk is dat ze bijelkaar kunnen komen om een leugen te bedenken. Een Mutawatir Hadith dient te voldoen aan de volgende voorwaarden:
1) Het is overgeleverd door zoveel overleveraars dat het onmogelijk is dat ze een leugen bedenken.
2) In de gehele keten van overleveraars is er een grote groep. Dus van begin tot eind.
3) De overleveraars dienen de overlevering te hebben gehoord of gezien.
4) Dat de overlevering bepaalde kennis noodzakelijk stelt voor de luisteraar. ( Ibn Hajr al-Asqalani, Sharh Nukhba al-Fikr, P.21).
Voorbeeld van een Mutawatir Hadith:
‘’Wie opzettelijk liegt over mij, moet zich voorbereiden op een plaats in het hellevuur’’ (Sahih al-Bukhari en Sahih Muslim).
Imam An-Nawawi (moge Allah hem begenadigen) vertelt dat deze overlevering is overgeleverd door ongeveer 200 metgezellen (Sahaba) (moge Allah tevreden zijn met hen allen). (Inleiding tot Sahih Muslim).
De Ahad of enkel Hadith (ook bekend als Khabar al-Wahid) is de Hadith die niet voldoet aan de eisen die gesteld zijn aan een Mutawatir Hadith. Ahad Hadith kan authentiek (Sahih), goed (Hasan) of zwak (Da’ief) zijn. Het is een Hadith die in zichzelf geen positief (bruikbaar) kennis overbrengt, tenzij het ondersteund wordt door secundaire (indirecte) bewijzen.
Volgens de meerderheid van de vier soennitische wetscholen is het verplicht om te handelen naar een Ahad Hadith, zelfs als het geen positieve (bruikbare) kennis overbrengt (mits er wordt voldaan aan de voorwaarden).
Wat betreft het vaststellen van kwesties binnen de Aqidah, is de meerderheid van de geleerden van mening dat Ahad niet als basis voor Aqidah kan fungeren, aangezien deze moet berusten op zekerheid. Daardoor kan er voor zaken die draaien om geloof (iman) en ongeloof (kufr) geen beroep
worden gedaan op Ahad-overleveringen. (Zie: Fawatih al-Rahmut, 2/136).
Echter, dit gaat om overtuigingen waar de Iman van afhangt. Dit gaat niet om Ahad-overleveringen die betrekking hebben op subsidiaire zaken die niet essentieel zijn voor het geloof, zoals bemiddeling (shafa’ah) etcetera. Deze dienen geaccepteerd te worden en erin geloofd worden. Eenieder die
deze ontkent is een zondaar, maar niet een Kafir, aangezien er dingen worden ontkend die niet afdoende bewezen zijn.(Abu Zahra, Usul al-Fiqh, P.85)
De grote Hadith-geleerde ibn Hajar al-Asqalani vermeldt in zijn commentaar op Sahih al-Bukhari dat Ahad overleveringen een bewijs zijn als de Ummah het accepteert en ernaar handelt [Fath al-Bari, P234]. Veel zaken van Aqeedah zijn gebaseerd op Ahad overleveringen, maar ze zijn niet weerlegt door grote geleerdn van deze Ummah. Dit gaat bijvoorbeeld over Shafa’ah van de Profeet [sal Allahu alayhi wa sallam], beschrijvingen van engelen, Jinn, Jannah, Jahannam en veel meer.
Dus Ahad overleveringen kunnen gebruikt worden voor Aqeedah. De zaken van Aqeedah waar iemands Imaan [geloof] van afhangt, kunnen niet gebaseerd zijn op Ahad overleveringen. Het ontkennen van zaken van Aqeedah die gebaseerd zijn op Ahad overleveringen is daarom geen Kufr, maar een zonde.
En Allah weet het beste,
Muhammad ibn Adam
Darul Iftaa
Leicester , UK
Bron:
http://seekershub.org/ans-blog/2009/05/27/establishing-matters-of-aqidah-with-hadith-ahad/